De zon is een gasbol die is doorweven met magnetische velden die in het inwendige ontstaan. Gigantische magnetische lussen breken door het zonneoppervlak en reiken helemaal tot in de buitenatmosfeer van de zon, de zogenaamde corona. Als ze sterk genoeg zijn, laten de magnetische bundels een donkere voetafdruk achter op het oppervlak van de zon, de fotosfeer. Zo'n voetafdruk wordt een zonnevlek genoemd en wordt letterlijk gezien als een donkere vlek. Zonnevlekken komen meestal in paren of grotere groepen voor: een magnetische lus heeft twee of meer voetpunten die een groep zonnevlekken vormen.
Deze magnetische bundels bevatten veel zonne-energie. Op een bepaald moment wordt de magnetische lus onstabiel en kan hij zijn energie niet vasthouden. Deze energie kan dan vrijkomen in de vorm van een lichtflits. Dit wordt een zonnevlam genoemd en is een ruimteweergebeurtenis. Zonnevlammen zijn de magnetische zonnemachines die het 'ruimteweer' maken. Om het ruimteweer te begrijpen, moeten we het gedrag van de belangrijkste speler, het magnetisch veld, begrijpen. En dat brengt ons bij zonnevlekken die juist plaatsen zijn met een intens magnetisch veld.
